Akullnajat e Kinës u pakësuan me 26 për qind në gjashtë dekada

Kina ka humbur mbulesën e saj të akullnajave me të paktën 26 për qind gjatë gjashtë dekadave të fundit.

Sipas raportit nga Instituti Veriperëndimor i Eko-Mjedisit dhe Burimeve të Akademisë Kineze të Shkencave, nga viti 2008 deri në vitin 2020 zona e akullnajave u ul me rreth 6 për qind.

Instituti regjistroi listën e parë dhe të dytë të akullnajave kineze në vitin 2002 dhe 2014, ndërsa i treti u regjistrua në vitin 2023, duke përdorur vitin 2020 si vit bazë për të dokumentuar kushtet aktuale të akullnajave.

Kang Shichang, studiuesi kryesor i projektit, theksoi se akullnajat e Kinës dikur mbulonin rreth 46 mijë kilometra katror, që përfshinin afër 69 mijë akullnaja individuale.

Megjithatë, një raport i UNESCO-s, i titulluar “Akullnajat e zhdukura”, i botuar në muajin janar, thekson se Kina po përdor teknologjinë për të trajtuar shkrirjen e akullnajave, duke përfshirë mbulesa termike dhe teknika artificiale të prodhimit të borës.

Laboratori kryesor i Shkencës Kriosferike dhe Inxhinierisë së Tokës së Ngrirë në Lanzhou, i vendosur në Kinën veriperëndimore, ka kryer eksperimente mbi akullnajat, përkatësisht në akullnajat Dagu në malet Hengduan në Kinën jugperëndimore dhe në akullnajat Urumqi nr. 1 në malet lindore Tian Shan në Kinën veriperëndimore.

“Është bërë përparim emocionues”, thuhet në raport.

Në akullnajën Dagu, e vendosur 4,8 kilometra mbi nivelin e detit, një zonë eksperimenti prej 500 metrash katror u mbulua me gjeotekstile të projektuara në mënyrë të posaçme.

Këto “mbulesa të akullnajave” siguruan izolim termik dhe frenuan në mënyrë efektive thithjen e rrezatimit me valë të shkurtra, duke rritur albedon e akullnajës. Si rezultat, shkalla e shkrirjes u ul me afër 34 për qind midis gushtit të vitit 2020 dhe tetorit të vitit 2021.

Po ashtu, përdorimi i materialeve me nanofibra, me vetitë e tyre unike optike dhe elektrike, ka ndihmuar në uljen e shkallës së shkrirjes deri në 70 për qind gjatë muajve të verës.