Historia e Albanit dhe Dardanit
“Dikur, në një krahinë të largët me male të thepisura dhe lumenj të rrëmbyeshëm, jetonin dy vëllezër: Albani dhe Dardani. Të lindur nga e njëjta nënë, të rritur në të njëjtën shtëpi, ata ndanin të njëjtin gjak, por jo të njëjtën mendje. Albani ishte i qetë, i pjekur dhe vizionar. Ai shikonte përpara, donte ndërtime […] The post Historia e Albanit dhe Dardanit appeared first on Ditar.al.
“Dikur, në një krahinë të largët me male të thepisura dhe lumenj të rrëmbyeshëm, jetonin dy vëllezër: Albani dhe Dardani. Të lindur nga e njëjta nënë, të rritur në të njëjtën shtëpi, ata ndanin të njëjtin gjak, por jo të njëjtën mendje.
Albani ishte i qetë, i pjekur dhe vizionar. Ai shikonte përpara, donte ndërtime të mëdha, ura të gjata që lidhin brigjet. Ndërsa Dardani ishte i zellshëm, kokëfortë dhe i palodhur në mbrojtjen e tokës së tij. Ai donte drejtësi dhe ndershmëri, edhe kur kjo sillte përplasje.
Çdo herë që takoheshin për të vendosur diçka për fshatin e tyre të përbashkët, nisnin me përqafime dhe mbaronin me zënka. Albani e akuzonte Dardanin se i mungonte vizioni, ndërsa Dardani e quante vëllain të shkëputur nga realiteti.
Kaluan vite. Ndërtimet në jug nga Albani nuk shkonin dot në veri te Dardani, sepse ura që duhej t’i bashkonte ishte lënë gjysmë. E ndërkohë që ata ziheshin për mënyrën si duhej ndërtuar, fshati vuante: tregtarët s’kalonin dot, njerëzit ndiheshin të ndarë, fjalët e urta ishin zëvendësuar me heshtje dhe përçmime.
Një ditë, një stuhi e madhe përfshiu fshatin. Lumi fryu dhe rrëmbeu tokë, njerëz dhe shpresë. As Albani dhe as Dardani nuk mundën ta përballonin vetëm. Të ndarë, ishin të dobët. Shtëpitë e tyre filluan të shemben, ura gjysmake u përmbys nga uji, dhe vetëm atëherë… vetëm atëherë, vëllezërit e kuptuan gabimin.
U takuan sërish, kësaj here pa fjalë të mëdha, pa akuza, por me dhimbje dhe lot. Vendosën të ndërtojnë, jo për vete, por për të gjithë. U ndërtua ura, u pastrua lumi, u hapën rrugët. Fshati nisi të ringjallet. Dhe në vend të përplasjeve, njerëzit dëgjonin bashkëpunimin mes të dyve.
Albani dhe Dardani janë shumë afër realitetit të sotëm mes Ramës dhe Kurtit.
Sot, marrëdhënia mes dy liderëve shqiptarë, Edi Rama dhe Albin Kurti, nuk është në lartësinë që kërkon koha. Dy figura të rëndësishme, me ndikim të madh në opinionin publik, të përfaqësojnë dy shtete që ndajnë një gjuhë, një histori dhe një aspiratë, janë shpesh të zënë me njëri-tjetrin më shumë sesa me armikun e përbashkët.
Pas çdo përplasjeje mes tyre, humb jo vetëm imazhi i njërit apo tjetrit, por diçka më e shtrenjtë: ideja e bashkimit shqiptar si projekt politik dhe kombëtar i qëndrueshëm.
Kombi shqiptar ndodhet në një kryqëzim kritik. Presioni ndërkombëtar mbi Kosovën, rritja e ndikimit serb në rajon, mungesa e unitetit politik në arenën europiane, të gjitha kërkojnë një përgjigje të qartë dhe të koordinuar nga Tirana dhe Prishtina. Por kjo nuk mund të ndodhë nëse mungon vullneti për të parë përtej egos politike dhe protagonizmit individual.
Kur vëllezërit zihen, humb fëmija. Në këtë rast, fëmija është e ardhmja e shqiptarëve në të dy anët e kufirit. Është vizioni për një treg të përbashkët shqiptar, një platformë të unifikuar në politikën e jashtme, një strategji të përbashkët për arsimin, kulturën dhe sigurinë.
Historia na ka treguar se ndarjet na kanë kushtuar shumë. Dhe në këtë periudhë, nuk kemi më luksin të luajmë me grindje personale.
Është koha që Rama dhe Kurti të kuptojnë atë që Albani dhe Dardani në histori e kuptuan vetëm kur ishte tepër vonë: fitorja nuk vjen nga dominimi i njërit mbi tjetrin, por nga bashkimi i të dyve për një të mirë më të madhe.
The post Historia e Albanit dhe Dardanit appeared first on Ditar.al.
