Alergjia ndaj frutave arrore te fëmijët: sfidë e përhershme që kërkon kujdes të vazhdueshëm

Ekspertët theksojnë rëndësinë e dallimit mes alergjisë së vërtetë ndaj frutave arrore dhe sindromës së reagimit polen-ushqim, të njohur si PFAS (pollen-food allergy syndrome).

Alergjia ndaj frutave arrore te fëmijët mbetet një nga format më të ndërlikuara dhe të qëndrueshme të alergjive ushqimore, duke përbërë sfidë si për prindërit e kujdestarët, ashtu edhe për pediatrit e alergologët. Ndryshe nga alergjia ndaj qumështit apo vezëve, e cila shpesh zhduket me kalimin e moshës, alergjia ndaj frutave arrore zakonisht është afatgjatë, me pak raste shërimi.

Çfarë ndodh në trupin e fëmijës?

Sistemi imunitar e percepton gabimisht proteinën në frutat arrore si kërcënim dhe prodhon reagim mbrojtës të menjëhershëm. Ky reagim ndërmjetësohet nga imunoglobulina E (IgE) dhe mund të ndodhë edhe pas kontaktit me sasi shumë të vogla.

Simptomat variojnë nga kruarje në gojë dhe ënjtje e buzëve, deri te vështirësi në frymëmarrje, rënie e tensionit apo anafilaksi – një gjendje kërcënuese për jetën.

Në rastin e PFAS, reagimi është zakonisht lokal, si kruarje në gojë pas konsumimit të lajthive të papërpunuara, dhe rreziku për anafilaksi është shumë më i ulët.

Përhapja dhe rëndësia klinike

Sipas të dhënave ndërkombëtare, prevalenca e alergjisë ndaj frutave arrore te fëmijët varion nga 0.05% deri në 4.9%. Një studim australian tregoi se rreth 3% e fëmijëve 6-vjeçarë kishin alergji ndaj arrave indiane.

Një tjetër studim me fëmijë parashkollorë zbuloi se anafilaksia e shkaktuar nga frutat arrore ishte një nga shkaqet më të zakonshme të reaksioneve të rënda alergjike, dhe 92% e tyre kishin edhe alergji të tjera.

Ekspertët paralajmërojnë se frutat arrore – sidomos arrat indiane – janë ndër shkaqet kryesore të anafilaksisë ushqimore në botë, çka e bën identifikimin dhe mbrojtjen e hershme thelbësore.

Diagnostikimi dhe monitorimi

Diagnoza bëhet përmes kombinimit të historisë klinike, testeve alergjike të lëkurës (SPT), matjes së antitrupave specifikë IgE, dhe në raste të paqarta, testit oral të ekspozimit ndaj ushqimit (OFC), i cili konsiderohet “standardi i artë” për konfirmimin e alergjisë.

Rishikimet periodike janë të rëndësishme, pasi në rreth 9% të rasteve alergjia mund të zbutet me kalimin e kohës. Megjithatë, në shumicën e fëmijëve mbetet e përhershme.

A mund të shërohet?

Ndryshe nga alergjitë ndaj qumështit apo vezëve, alergjia ndaj frutave arrore rrallëherë zhduket. Një rishikim shkencor i vitit 2024 thekson se shanset për shërim janë të vogla, ndërsa një studim në Journal of Allergy and Clinical Immunology tregoi se fëmijët alergjikë ndaj kikirikut apo vezës kanë më shumë gjasa të zhvillojnë alergji edhe ndaj frutave arrore deri në moshën 6-vjeçare.

Si të mbrohen fëmijët?

Sipas udhëzimeve të European Academy of Allergy and Clinical Immunology (EAACI), masat më të rëndësishme janë:

Shmangia e plotë e frutave që shkaktojnë reagim dhe produkteve që mund të kenë gjurmë të tyre;

Leximi i kujdesshëm i etiketave të produkteve;

Mbajtja e autoinjektorit me adrenalinë (EpiPen) dhe njohja e përdorimit të tij;

Edukimi i fëmijës për të njohur simptomat dhe për të njoftuar të rriturit;

Kontrolle të rregullta mjekësore për të ndjekur ecurinë e alergjisë.

Ekspertët theksojnë se edukimi i familjes dhe bashkëpunimi me mjekun janë çelësi për një jetë të sigurt dhe cilësore për fëmijët me alergji ushqimore.

Sinjali – aty ku e vërteta flet para lajmit!

/GazetaSinjali/

The post Alergjia ndaj frutave arrore te fëmijët: sfidë e përhershme që kërkon kujdes të vazhdueshëm appeared first on Sinjali.